Najčešća oboljenja žučne kese su:

1. Stvaranje kamenaca u žučnoj kesi (holelitijaza)
2. Zapaljenja žučne kese (holecistitis ) i žučnih puteva (holangitis)
3. Tumori žučne kese: benigni (najčešće polipi) i maligni (najčešće karcinomi)
4. Presavijena žučna kesa

Žučni kamenčići mogu biti pojedinačni (kada su najčešće krupni i ima ih 1-2) ili brojni tako da ispune žučnu kesu u vidu šljunka ili peska. Postoje 3 osnovne vrste kamenaca: holesterolski, pigmentni i mešoviti. Pojedinačni kamenci retko daju karakterističnu simptomatologiju žučnog napada, najčešće se otkrivaju slučajno prilikom ultrazvučnog pregleda iz nekih drugih razloga.

Najčešći uzroci oboljenja žučne kese su:

• Gojaznost
• Hormonski dizbalans (dijabetes melitus, trudnoća)
• Genetska predispozicija
• Prekomerna ishrana životinjskim mastima
• Povišene masti u krvi
• Manjak fizičke aktivnosti

Brojni žučni kamenci se klinički najčešće otkrivaju zbog karakteristične kliničke menifestacije, tzv. „žučnog napada“, koji se javlja kada kamenci izazovu zapaljenje ili opstrukciju (začepljenje) žučnog kanala. Žučni napadi najčešće nastaju posle uzete određene hrane (jaja, masno, slatko…) pola do jednog sata nakon jela.

Najkarakterističniji simptomi i znak žučnog napada tzv. žučna kolika, je bol ispod desnog rebarnog luka, koji se širi u desnu lopaticu i desno rame. Takođe mogu biti prisutni i mučnina, povraćanje, dehidratacija, anoreksija, povišena temperatura, groznica, a u teškim slučajevima i žutica.

Dijagnoza se postavlja na osnovu kliničkog pregleda (bol u predelu žučne kese), a potvrđuje se ultrazvukom. Laboratorijskim analizama utvrdi se postojanje zapaljenja i određuje se nivo bilirubina u krvi i mokraći.

Za prevenciju žučnih napada preporučuje se higijensko-dijetetski režim života i ishrane, koji podrazumeva izbegavanje jake, slatke, masne, kalorične hrane, redovni i manji obroci, dovoljni unos tečnosti i fizičku aktivnost.

Himekromon (Mendiaxon®) je derivat kumarina. Deluje kao selektivni spazmolitički agens na glatke mišiće žučnih kanala i Odijevog sfinktera, povećava sekreciju žuči i ubrzava njegovu sekreciju žučnim kanalima. Ova aktivnost smanjuje zadržavanje žuči i sve bolesti povezane sa gorenavedenim, a takođe i sprečava stvaranje depozita holesterola i žučnih kamenaca.

Lek Mendiaxon se može korostiti i kod stanja nakon operacije žučne kese i žučnih kanala, kao i u slučaju anoreksije, mučnina i konstipacije.

Zbog svog selektivnog dejstva na glatke mišiće žučne kese i njenih izvodnih kanala, bezbedan je za korišćenje prema preporučenoj doznoj šemi: 1 do 2 tablete pola sata pre obroka, tri puta dnevno, tokom 7 dana.